Hayat mevsimler gibi. Doğum, yaşam ve ölüm gibi..
Gün gelir sonbahar ömrümüzden yaprakları döker Hüzün verir düşüncelere kapılır, yalnızlıktır. Kayıplar yaşadıkça sevdiklerimizin acıları derinden sarsar.. Dalından her düşen yaprak, sona yaklaşıldığının habercisidir adeta. Umutsuzluğa düşeriz Kabuğumuza çekilir, yalnızlaşırız. Yaşam elimizden şefafca kayar gider.., çabucak akıp giden zaman... keşkeler... Ölümün bir nefes kadar olduğunu unuturuz..Ama ne olursa olsun bir sen daha yok bunu unutmamalı..Hayat nasıl acılarla dolu ise güzellikleri de görebilmeli insan..ömrü hep ilkbahar yaz tutmalı..kır çiçekleri ile bezeli o yerleri görebilmeli..içindeki mavi hep olmalı anlamlar katmalı... hayat bundan ibaret..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta