Yaşamın Sonundayım Şiiri - Bahattin Tonbul

Yaşamın sonundayım, desem sakın inanma
Geceyle gündüzü var, ince çizgi önünde
Adına sevda derler, sakın aşkla sınanma
Ömrün sonu topraktır, hayat solmuş gününde

Gittiğini düşünme, yürü diyorlar yürü
Binadımda atsan da, sevecek insan sürü
Ötesi çok sessizmiş, cenneti burdan diri
Ömrün sonu topraktır, hayat solmuş gününde

Sonsuzluk bundan sonra, başlar insanın oğlu
Sen ademden gelmişsin, şeytanın olmuş oğlu
Onada hayat derler, dinlen iste beyoğlu
Ömrün sonu topraktır, hayat solmuş gününde

Acıları çektikçe, olgunlaşırmış insan
Baharın ortasında, yağmurla dolu nisan
Çürümeye başlarmış, kalbi kırılan insane
Ömrün sonu topraktır, hayat solmuş gününde

Bağlasalar anmazsın, seven yarin dilinde
Gözünü kapatsalar, bu can kimin elinde
Tutmasınlar ruhunu, diken gülün üstünde
Ömrün sonu topraktır, hayat solmuş gününde

Bahattin anlatamaz, içi yara baksana
Vurgun yemiş göğsüne, sular gibi aksana
Zindana atılmışsa, közü sönmüş baksana
Ömrün sonu topraktır, hayat solmuş gününde
Bahattin Tonbul
20.6.2015