Yaşamın Son Deminde Şiiri - Muharrem Seren

YAŞAMIN SON DEMİNDE
Öyle bir gidiş gittin ki benden
Ne bir duygu ne bir his ne bir esin
Bıraktın geride senden
Yaşatmak olanaksız yeniden
Yürekleri dağlayan sevdaları
Birlikteliğimizdeki kurulan hayalleri
Bir hançer misali saplandı kaldı
Sönmez ateşin bu ayrılığın
Yüreğimin en derin yerinde
Kırmızı kanlar boşanır oldu
Bırakılmışlığımın yapayalnız kalmışlığımın ardında
Ufkun derinlik karanlığında
Öyle ki sabit durağan
Gözlerimden
Bir zifiri karanlığa büründüm sanki
Umutsuz geleceğe ilişkin
Rengarenk düşler
Geçip giden zamanın
Sonsuz boşluğunda
Yitip gitti
Sevdamız üstüne edilen sözler
Sararıp soldu bitip tükendi
Umut tarlalarına saçtığımız tohumlar
Bir başka açar oldu
Senden sonra sevda bahçelerinde
Açılıp duran çicekler
Bir kara perdeyle kapandı
Yolunu gözleyen kanlı gözler
Bir yanık türküdür
Tutulur oldu diller
Sessiz sedasız bir ölümün korkusu düşer oldu üzerime,terk edip de gidişin ardı sıra
Ne sen ne sevdan nede rüyan hiç bir eser yok kalmadı
Benim dünyamda
Çöküşünü yaşar oldum
Sensiz ömrümün son deminde...