Yaşamın Silik Resminde Şiiri - Evrim Alca

Sesssizliği düşürdüm bu gece içim,
Kopuk kopuk haykırışlar fısıltıya dönüyor,
Düşüncelerimde anlamlar belirsizleşiyor,
Var olan hiç bir şey yokmuşcasına.
Gözlerimde her şey sisli,
Bir düş hatırası sanki.
Büyüklüğünde dayanamadığım özlemlerim,
Artık yüreğimi acıtmıyor.
Hoyratça coşan sevdam,
Durgun sular gibi
Yüreğimin ağır ritimlerinde.
Taşa durmuş ellerim,
Kat kat nasır bağlıyor
Hissedemiyorum titrek sıcaklıkları.
Tek bir notada çalıyor,
Var olan tüm şarkılar.
Doğanın gelinliğiydi papatyalar,
Şimdi her yaprağı akrep kancası.
Zamanın içinde kaybolan düşlerimi düşünüyorum
Hiç bir özelliği kalmamış,
Yamalı bir paçavra niteliğinde.
Oysa, hayatımın anlamını yüklemiştim onlara.
Renklari ağarmış yaşamın,
Bir resmin silik çizgileri gibi.
Var yok arasında,
Alabildiğine büyük bir boşluk.
Ve ben bu resmin,
Silik çizgisi gibiyim
Ağarmış yaşamın içinde.