Yaşamın Şansı.. Şiiri - Cağlar Akarsu

...
Sıkılmıştı tüm yumruklar, cılız kollarda,
Karanlık izbe bir salonu doldurdular,
Ellinde pankartlar ve bayraklar,
Tuttular bir takımı, en uçundan,
Fanatikçe renkler çizildi yüzlere.
Takım elbiselerinde tüm çizgiler.
Taktılar başlarına ponponlu şapkaları,
Seslerin, son noktasında bağırdılar,
Aynı takım ise beraberlikleri,
Her gece ayrı bir coşku oldu.. kutlandı,
....
Dayanamadılar, bellerindeki silahları çektiler,
Şarjörlerin son mermisini bile boşaltılar,
Caddeler de arabalar patinaj yaptı,
Lastik sesleri sanki, kulakları çınlattı,
Fanatikçe tüm yakası kapalı sözlerin,
Arkasından binlerce ıslık sesi, kulakları çınlattı,
....
Bir maç sonrası tribünlerde insanlar,
Ellerindeki sopaları, taraf takımlarına attılar,
Yakılmıştı sahadaki, bayraklar,
Şiddetin başlangıcında, barut kokusu
Eller havaya kalkarken, yumruklar konuştu,
Birden, öfkelerin doruk tepelerinde,
Yayından fırlayan bir ok gibi,
Dolu dizgin, aldı başını da gitti.
...
Kümeleri atlayanlar, bir –bir sevindi,
Düşenlerin içine, ayrı bir nefret bürüdü,
Kırk pınar da yağlı güreşler de pehlivanlar,
“Er meydanı” bu diye, asırlardır, altın kemer taşındı,
Mertlik, o kadar bedava, ise “ fanatik”
Spor sahaları, İspanya’da boğa güreşi değil! !
Meydanları boş bulan, her kuralı çiğnedi..
......