Yaşamın Rengi Kelebeklerde Şiiri - Nail ...

söz sözle boğuldu
kurşun ağırlığında suskular
akort edilemeyen
bir ses buldum bana doğru uzanan
tek düze ses sessizlikten farksızdır

ayrılıkla sınanırken yürek
sızıp kalmışım yörüngende

güneş balçık arınıyor

gecenin rengine büründü deniz
soluk bir yüzde gülen iki göz
ateş ve su gibi birbirine düşman

bir gülün halkalarında gördüm
imgelemi ve duyguları aşan mutluluğu

o toplam dokunun ipliğiydim

bir kum tanesi gördüm düşümde
zindanın zemininde
bir gün ya da bir gece
ne farkı olabilir ki

günlerle geceler arasındaki ayırımı
ay ile güneşin kumarına bıraktım

yer üstüne karşı mahrem yer altı
bana yabancı hep kuytularınız
kendine çıkış arayan sokakta
yolun ortasında bırakır beni gölgem
tam öğle vakti

giden gitmişliğiyle kalmış
geride kalansa acılarıyla

son tahlilde
ayrılığa dönük yüzüme alışamadım
som acı gerçeğime soyundum
tanıyamadı beni aynalar
rastlantıların oyununa düş/tüm

bağışla beni ey ömür
yanan küllerimdi

uyanıklığa değil bir düşe uyandım
hayatın rengi kelebeklerde
geçen yılların gönlünü almaya çalışsam da
gelecek / şimdi / geçmiş....ne varsa
arayışımın bitimi kendimdim

dağlar tutmuşken başı dönmüş bulutları
keşkelerle başlayan cümleler kuruyorum
kırlangıç uçuşunda geldi geçti ömür
talan edilmiş bir yaşamın ortasında
yüküyle batacak gemi gibiyim

NAİL YAVUZ, iZMİR
Y. Düzenleme