Yaşamın Rengi Şiiri - Ekrem Özdemir

Serin bir rüzgarla başlayan gece
serin, kanlı bir düşüncenin zehrini emerken
kalbinde yüzleşmeye hazır bir yenilgi
gözlerinde sararmış başkent hevesleri
zaman bir büyük depremdir zihninde.

Eylül kokmaya başladı bahçelerde
söğüt gölgesinde bir kamelya
karpuz, sigara, kahve, unutma istekleri
ve geçmişin Tanrısı
ve geleceğin
hepsi bir arada.

Nasıl unuturum sizi
ey verilmiş sözlerim
ey bozulmuş yeminlerim
ve ey kahırla beslediğim ümitlerim!
ruhumu ezen gerçeklere alışamazken
sizi akşam gezmelerime yoldaş edindim

Bize anlatılanları mı anlamadık?
Anlatanlar mı bizi anlamadı?
nedir bu asılı kalmak Allah'ın ipine?
"Kork" diyenlere "sev" narası atamadık.
Bu yüzden bitmiyor hüznümüz
bilmiyoruz
yarayı saracak merhem nerdedir?
Ördüğümüz duvarların altında kaldık
düşünemedik nedir kalbin mayası,
belli ki yaşamın rengi elimizde
insan uzun bir inşa sürecidir.