YAŞAMIN ÖZETİ
Yetmiş yıl canımdan, gitti ömürden
Aradım başıma, bir baş bulamam
Ağaç oldum, geçirdiler törpüden
Yetmiş yıl yontuldum, talaş olamam
Nice arklar açtım, sular akmadı
Dost aradım dönüp, kimse bakmadı
Bu sevdadan geçmez, gönül bıkmadı
Yetmiş yıl yaşadım, daim olamam
Yazmak için kalem, aldım elime
Bulamadım tek yazacak kelime
Ezber için mühür, vurdum dil'ime
Yetmiş yıl yaşadım, halen yazamam
Meylim yok dünyanın, gri rengine
Gelmiyor hiç birşey, dengi dengine
Yaşam hayal olmuş, girmez düşüme
Yetmiş yıl uykumda, bir düş göremem
Aba giymek için kış-ı bekledim
Kış gelmedi yaz-ı, kış-a ekledim
Dört mevsim kış oldu, bahar görmedim
Yetmiş yıl yaşadım, bahar göremem
Uzatsam elimi, değmez eline
Sırma tel saçların, değmiş beline
Mızrap vuram dedim, saçın teline
Yetmiş yıl yaşadım, saz-ı çalamam
Kul Seyyah'ım yürür, hakkın yolunda
Ben Hakka yürürken, durdum huzurda
Hak, kelepçe vurmuş, iki kolumda
Yetmiş yıl dayandım, ahdi bozamam.
Kayıt Tarihi : 26.7.2021 22:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!