Yaşamın Örtüsünü Kendi Ellerimle Yırtıyo ...

.

Bir bakışta her şeyi, her şey söyleyebilmek isterdim
Tükenip giden yılların ötesinden getire bilseydim seni
Senin yerine koyduğum sahtekâr suratların maskelerini
İndirebilseydim
Haykırsaydım bulmak istediğim siz değilsiniz
Siz değilsiniz diyebilseydim.
Seni yitirdiğimden beri kaç göç yaşadığımı anlatabilseydim
Ama olmadı ihanetlerdi beni yarı yolda bırakan
Ve yanan bir ateş bıraktınız seven gözlerimde
Ezbere bilirdim hepinizin adını ihanetini
Okuyamadım yüzünüze, bağıramadım sustum sesim çıkmadı.

Eksik bir insan gibi dolaşıyorum şehirleri, kentleri
Geçirdiğim zorlu yıllara yeniden dilekte bulunuyorum
İki gölge arasında koşuyorum, bir bana bir sana
Ben bendeysem sen nerdesin?
Bende yoksun sen kiminlesin?
Hani her şey bizimle yaşlanacaktı?
Ve ben özümü, sözümü sana saklıyorum, sanaaaa....!

Anlatıyorum kendi gölgeme
Anlatıyorum senden geriye kalan resimlere
Anlatıyorum bana bıraktığın mektuplara
Anlatıyorum bende kalan yüreğinin yarısına
Anlatıyorum masmavi gökyüzüne, hırçın denizlere
Ve anlatıyorum seni benden götüren uzaklara, uzaklara……!
Sesim kısılıyor, nefesim kesiliyor
Geçmeyen bir zamanla sende bende çoğalıyorsun
Gidişlerin ışığımı kapatıyor, daralıyor yüreğim ölüyorum
Ölmek bu kadar kolay mı? Ben kendimi öldürüyorum.
Sana artık gel demem yaşamın örtüsünü kendi ellerimle yırtıyorum.

Özlem ÇETİN