Haşarı bir çocuktu,
Ama aynı zamanda masumdu,
Yaşamını tertemiz okuyordu,
Çünkü o bir çocuktu.
Ve adamlığa adaydı
Ne gariptir ki belki masumluktan çıkacaktı
Her gün daha da yaklaştı
O artık adamdı.
Keşke hep çocuk kalsaydı
O çocuk adamlığına ağladı
Adamlık zamanları hep kapkaraydı
O çocukluğuna hep özlem çekip ağladı.
Özlediği çocukluğuna yetmişinden sonra vardı
Ama bu çocukluk başkaydı
İlk yıllarında çocuktu son yıllarında anladı
Demek ki önemli olan yaşamın ortası.
Kayıt Tarihi : 21.1.2008 11:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)