Yaşamın Kör Düğümü Şiiri - Vecdi Hatunoğlu

Yıl 1963 Mevsim kış
Onbir günlük otel hatırası
Dört duvar arası
Nemli ve ıslak yataklar
Takır tukur karyolalar
Ve nalınlar
Dışarıya her çıkışta
Zemheri soğukları
Kulağı çıldırtacak
Yabancı sesler
Çaput yataklar
Kırpılmış bez yastıklar
Gözlerimizde uykusuzluk
Üç günlük yolda kalmıışlık
Açlık bir tarafta
Gariplik bir tarafta
Her yer garip ve ıssız
Yatıyoruz katıksız
İnsanların çoğu açtır
Bağıramazsın acım diyemezsin
Onları düşünürken
Otel çalışanları geldi
Bir şeyler yerseniz
İstediğinizi alırız
Evet almak kolay
Amma parasını vermek
Onlar bunu düşünmemişlerdi demek
Hava gittikçe soğuyordu
Pencerelerin pervazlarından
İçeriye soğuk doluyordu
Dişlerimiz saz çalıyordu
Gözlerimizdeki fersizlik
Bedenimizdeki hareketsizlik
Garsonun yüzüne baka kaldık
Ne yiyeceğimizi kararlaştırdık
Kardeşim sen bize
Üç çeyrek ekmek
Beş tane çay
Elli gram zeytin
Fakirin havyarıdır zeytin
Bizim için bayram günüydü
Ekmeğimizi ve çayımızı
Zeytinimizle yudumlarken
Hareketlendirmişti kanımızı
Tam hesabı düşünürken
Yedi lira altmış beş kuruş
Ellerimiz titriyordu
Parayı verirken
Bir daha böyle kahvaltımı
Tövbeler tövbesi
Zehir oldu otelin ilk gecesi
Artık yatma saati gelmişti
Paçavralı yataklarda kıvrıldık
Öylece uyuya kaldık
Yataklar bile soğuktu
Yoksa bizi sevmedimi
Belkide paralı müşteri
Olmadığı içinmi
Daha uykuya dalmamıştım
Hıçkırıklarla uyanmışım
Acaba kim ağlıyordu
İçim yanıyordu
Ağlarsa anam ağlar
Gerisi yalan ağlar
Bu söz doğruydu
Yedi kardeşin gözleri doluydu
Annem de bizleri bekliyordu
Ne kadar ağladığımızı
Hatırlamıyordum
Ama bu otelde
Hayatın acı günlerini
Hiç unutamıyordum
Şiirimi okuyanları yordum
Sizlerden özür diliyorum.

20 Mayıs 2008 Ankara