Yaşamın Kıyısında Şiiri - Yorumlar

Bir yüce dağ başında kaldım kimsesiz ve rüzgar uluyor kudurmuş bir köpek gibi ama sen yoksun öyle ki akşam karanlığında ellerim üşüyor bir çocuk gibi sağa sola koşuşturuyorum.
İşte,yağmur yağıyor sessiz sessiz bir gölge gibi kayboluyor senden kalan anılar !Ağlıyorum annesine hasret bir çocuk gibi kıyamet koparıyorum öyle ki kalbime dokunsan belki anlarsın çırpınan bu yüreğimi. Kimsesiz bir boşlukta tutuklu kaldım gözlerinde ve işte geldim yüzümü çevirmeden kapına bir dilenci misali. Sakın kader deme ,yüz çevirme bir derbeder gibi geldim sana.
Sensiz yaşamın kıyısında savrulurken bir o yana bir bu yana.Yağmur gibi gözyaşlarım dökülür yanaklarıma ve sensizliğin acısıyla mavilerin gölgesinde bir yerde tutunuyorum.Issız bir çöl gecesinde sana haykırıyorum ama sesimi duyuramıyorum sana ve bir bilinmezliğe koşuyorum sonra Mecnun gibi Leyla’yı arıyorum ama Leyla çöldeki serapmış ,anlıyorum. Hani sen Leyla’ydın yüreğimde yangınlar çıkaran ve alıp bir dağ başından kuyulara atan?
Nice sevdalara yol verendin sen .Yok olmadı, yapamadım ;sensiz bu hayata tutunamadım yaşamın kenarında. Bir çöl türküsü tuttururken Leyla diyerek senin gölgende düşlerdeydim .Sensizliğin hasretiyle yangınlar çıkardım ,bazen yıldızlarla dertleştim bazen de yüce dağ başlarında rüzgarla dertleşirken buldum kendimi.
Yüreğimin başı yara bağladı ayrılığın çırpınışında elimde bir bıçak ve yaralarımı deşiyorum .Bazen güvercin olup sonsuzluğa kanat çırpmak ya da bulutlara uçup bir meleğin merhametine sığınmak istiyorum. Sen görmesen de işte ağlıyorum ve bu sevdanın hicranında yok olmak istiyorum sonra hep sen diyorum. Olmuyor yapamıyorum hıçkırıklara boğuluyorum yıllarımı geri getiremiyorum .Biliyorum bir gün son bulacak gölgen ve seni kalbimden söküp atacağım .