Yaşamın Kıyısı Şiiri - Kadir Yörük

Hiç düşünmeden yaşadım hayatımı
Dostlarıma ayırdım en güzel zamanlarımı
Zaman oldu
Mahallenin çocuklarıyla
Top oynadık çamur deryasında
Saklambaç oynadım küçük dostlarımla
Sahilde kumdan kaleler yaptık
Parklarda kaydıraktan kaydım
Onları mutlu etmenin edasıyla
Çocuk oldum yirmili yaşımda
Henüz daha okul çağında
Kendimi buldum dertler deryasında
Alışamadım daha beş yaşımda
Babamı kaybetmenin acısına
Hayata bu kadar erken atılmaya
Bir elimde okul çantası
Diğerinde ekmek parası boya sandığı
Alnımdan akan ter cabası
Boğazımdan geçmedi bir haram lokması
Herkes okurken ben oldum
Aile babası
Paylaşmaktı hayatın en güzel yanı
Mutlu görmekti dostlarımı
Yorgunluğumun tek ilacı
Başlamıştı yüreğimde büyük bir sancı
Yok mu bunun bir çaresi Hancı
Yakmıştı içimi masumca bakışları
Ruhumu sarmıştı
Rüzgârda dalgalanan alev alev saçları
Esir etti beni kendine cilveyle nazları
Tüm bunlar yetmezmiş gibi
Bir de oldum deli sevdalı
O da yetmedi
Elimde tespih
Mahallenin kabadayısı
Delikanlının ağası
Zalimlerin korkulu rüyası
Dertlilerin dert ortağı
Yalnızların tek dayanağı
Buranın adı kimsesizler sokağı
Hiç bir zaman inkâr etmedim aslımı
Ömrümce yaşadım hep delikanlı
Unutmadım yaşadığım tahta barakamı
Mahallemi dostlarımı çocukluk aşkım Neriman’ı
Tavlayabilmek için harcadığım zamanımı
Gizli gizli buluştuğumuz elmalıkları
Ondan gelecek telefonları
Yokluğunun ızdırabıyla
Bir gün görememenin özlemiyle
Yüreğimizin diliyle yazdığımız mektupları
Aylarca göremesek de
Üç beş kuruşa satmadık ne sevdalımızı ne de sevdamızı
Uçurumun kıyısında da olsak
Hiç bir zaman unutmadık yaşamın kıyısını
Düşmek için değil kalmak için attık minik adımlarımızı