Yaşamın Kıyısı Şiiri - Ahmet Aktaş

İşim sözcüklerdir
Onların birinden
Bir sürü anlam çıkartmayı denerim çoğu zaman
Elbet üzüldüğüm de oluyor
Üzücü kelimeleri bir araya getirdiğim an
Mesele
Ölümüm sen ol
Yaşam kalsın soluğunda
Yada
Aslında sen gül
Kelimeler diken olsun
Törpülensin
İsmin her anıldığında gün akşama

İşim sevmektir
Sevgiyi bilip,hümuslu bakışlarla
Elinde kaşık,önünde paslı bir tabak içinde
Katıksız,kuru bulguru yiyen
Yaşlı ve felçli bir kadını gördüğümde
Ağlamaktır

İşim ağlamaktır
Kanıtım ise Allahın iki biçaresi bu gözlerim
Çoğu zaman kimsesiz gezinirim
Ve çoğu zaman varlık akar dışımda
Akabinde çoğu zaman
Astar tutar yokluk içimde

İşim ölmektir
Ölmektir en sade yerinde yalnızlığın
Kalabalıklardan ıssızlaştığım an olur
Çoğu zaman ölme isteklerim
Ve ağlamalı halim
En öksüz çocuğun gözünden
Damlayan yaş gibidir

İşim şiirdir
Tekilleştirildikten sonra
Teselli niyetine yazı yazmaktır
İşim avutmaktır kendini aynanın suratında
Çoğu zaman görünen ben olmuyorum
Görüntümü çalıyor Poliyana
Yani oda yalanı yansıtıyor

İşim avutmaktır kendini
Gerçeği koca bir şehri yakan neron gibi düşünüp
Yalanlarla teselli etmektir kendi kendini
Zaten
Başka da işim kalmadı
Bu anlatıklarımdan başka