YAŞAMIN KENDİSİ Şiiri - Özel Arabul

Bir inci çiçeğinde patlamaya hazır
Zorda kalındı mı kaçılan sevide değil
Gökyüzünü haykırarak kendine çeken deniz

Ne aldıysak onu sarıyoruz aç gövdelerimuize
İlk lekesi düşüyor
Bu kez sağlam ve inatçı
Kaygulara ters dönmüş
Tanrılarımıza

Gözlerimin arasında tüm renklerin Saçlarımın kıvrımında
Boşluk, yine boşluk, yine ardarda gelen
Doğa, sonsuzun sınırında

Çıplak göğsünü gördüm
Bir insanın alev alışını sözcüklerden
Açılan gedikten sular taşarken
Kocamış yüreğimin aldanıp
Güneşte gevrediğini

Daha güzel, daha olgun, ayaklanmaya hazır
Durmadan savuran beni
Ama görmediğim, ama bilemediğim
Suskunluğum o denli yalın ve tek başına

Bütün damarlarına dek açılmış
Yaşamın ta kendisi
Koca meşe ağacı
Her gün daha güçleniyor
Sana asılan ellerim