Gün, ağır ağır aydınlanıyor...
Sabaha uyanmış güneşle; her yeni güne umutla başlıyor, zaman...
Karanlıktan aydınlığa dönen; seher vakdinde bedenler uyanıyor.
Caddelerde, sokak aralarında; koşan insanların ayak sesleri içinde iken, kaçırılan otobüsler, büfenin önünde bekleyenler büfenin önünde birşeyler almak için, sıraya girmiş birkaç insan...
Trafiğin gürültüsü, korna sesleri arasında...
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu bir Sırma Mersin yazısı,şiiri,doğaçlaması...
Bir yere oturtamıyorum ama ; hoşuma giden ''ben buyum'' demen...özgünlüğünün mücadelesini vermen...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta