Yaşamın Gerçeği Şiiri - Midayet Kara

Geceler karanlık, ışık görünmez
Yatıyorum burda, yerim bilinmez
Adam olan adam, yerde sürünmez
Unutma o günü, unutma asla

Solucanlar gibi, yerde sürünme
Yaptığın işe bak, sonra yerinme
Gideceğin yere, asla erinme
Unutma o günü, unutma asla

Dertlere sokarsın, garip başını
Yukarı kaldırsan, kalem kaşını
Dinlemezler, gösterirler dişini
Unutma o günü, unutma asla

Felek aldı, senden alacağını
Bilmiyordun, böyle olacağını
Feleğin sana, ders vereceğini
Unutma o günü, unutma asla

Bırak ona buna, çamur atmayı
Üçe aldığını, beşe satmayı
Öğretirler, işe hile katmayı
Unutma o günü, unutma asla

Bir gün yatarsın, musalla taşına
Gidince kalacaksın, tek başına
Doğrular kutsaldır, gelmez işine
Unutma o günü, unutma asla

İşte sonunda kaldın, tek başına
Ne yazsınlar, senin mezar taşına
Türlü türlü dertler, geldi başına
Unutma o günü, unutma asla

Gittiğin yerlerde, hesap sorarlar
Bilmesen sözün, kötüye yorarlar
Acımazlar seni, gözün oyarlar
Unutma o günü, unutma asla

Midayet yazıyor, nasihat olsun
Garibime kıyan, Allah’tan bulsun
O eski günlerim, geriye gelsin
Unutma o günü, unutma asla
(0219) Haziran 1981