Yaşamın Garipliği Şiiri - Halil Türkoğlu

Beni bul, heryerde
Bir çok gönül hapisleşiyor.
Ben kırık, kesiklerim nerde?
Şehirde kafalar patlıyor.

Gözde damlalar, acı kalpte!
Gözler başka başka garipleşiyor.
Terler dökülüyor bilinmeyen bir şehirde,
Gitgide sönükleşiyor.

Seni yok ettim her gidişte,
Benim gibi kaç kişi gariptir, yaşıyor.
Evde cam, otobüste cam, yollar geride
Sadece gönül nemleniyor.

Sende beni unut diyeceğim belkide
Yüzler geçici, tokata çarpıyor.
Kaybettiğin her an izi var yüzünde,
Bu yağmurda şehir pek görünmüyor.

Görünenler olsa olsa çamura karışıyor,
Herşey bulanıklaşıyor, görünmüyor
Benim gibi kaç kişi gariptir, yaşıyor.