Yaşamın Evreleri Şiiri - Hüseyin Göndük

Annenin karnına düşerde tohum
Gelişim sonrası bebekli doğum.
Büyükler yanında rehber yorum.
Susamışlığıma pınar okulum.

Okuyan yazanda söyleyen oldum.
Arkadaşlarımla oyunlar kurdum.
Soruları sorup da cevaplar buldum.
Kendimi birçok kez sınavda yordum.

Yaşımda on sekiz gençliğim serde.
Tozpembe aşklarım var güvertemde.
Mantığımla değil hisler önümde.
Dünyalar yaratmış tek felsefemde.

Baharımı aşmış yaza varmışım.
Meyveler misali olgunlaşmışım.
Kırarmış saçlarla karşılaşmışım.
Artık dinmiş kanım sakinleşmişim.

Durulmuş yunmuş bak düşüncelerim.
Çevreme verdiğim nasihatlerim.
Ektiğim biçtiğim hep kümelerim.
Mevsimler kış artık har gecelerim.

Vurgunlar yemişim gözden olmuşum.
Bacaklar yetersiz asa bulmuşum.
Bir ayak çukurda yürürolmuşum.
Umutları arşive tüm doldurmuşum.

Geçmişim bir hayal önümde günüm.
Arkada kalmıştır çok arar gözüm.
Yaşamı siliyor önümde ölüm.
Vasiyet olacak söylersem sözüm.

Felaket rüzgârı esmekte serde.
Kurumuş kalmamış yaş artık gözde.
Oyunun bitimi kapanır perde.
Bilirim sondurak bu kara yerde.

Bende tohum idim düştüm yeşerdim.
Fidan civan Nazan hazanda oldum.
Gelişip serpilip, mihmanda oldum.
Mevsimler de geçti bak viran oldum.

1996Mersin