Yaşamın Dibinden Sesleniş

YAŞAMIN DİBİNDEN SESLENİŞ

Yüreğim ölümün ardına düşmüş ceylan.

Ölmek istediğim yerdir vatan
Öldürülmek istediğim yer değil
Doğduğum yer hiç değil
Arşınlayamadığım sokaklar
Üstünde süzülmediğim dağlar
Bal almadığım çiçekler
Serinliğini tenimde duymadığım
Seher yeli benim mi?
Benim mi mavisine tuz basmadığım deniz?
Ondört baharımı gömdüğüm dört duvar
Dikenli tellere konmayan kuşlar
Size yetmeyen sesimle
Vücudum yoktur
Aramızdaki uçurumu aşacak

Her yerinde mavi gezegenimizin
Acı çekeni varsa da
Saatlerden hızlı gideni de var kıtadan kıtaya
Mululuktan uçanı
Ben, ulaşamadığım hastanelerinde yurdumun
Ölürken ürpererek yavaş ve çaresiz
Sıcak güneşin altında siz
Nerede güneşlenirsiniz
Beni duymadan
İsterse canınız kalkıp
Bir bardak şarap içersiniz
Kırmızıdır kanım gibi
Bir kutlamanın keyfiyle
Mumun turuncu aydınlığında
Nöbetçisiz, gardiyansız
Kalkamam kanserin zincirlediği ranzamdan.

Acılar sonsuz değildir elbet
Tatlı olaylar da doyurmaz sizi
Sakin bir üstünlükle bakın hayata
Dibindeyim yaşamın
Ve farkında olanda
Aslında yaşayan da benim
Sizse küçük hesapların büyük insanları
Düşünlerinizi kurtaramadığınız hapsanelerinizde
Yaşadığınızı sanırsınız
Oysa yaktığınız ateşteki közler
Kül içinde kor gözlerimdir.

Al doktor, gardiyan, emniyet müdürü
General, başbakan, cumhurbaşkanı al
Al yasaları yaptığını sanan vekil
Al fabrikatör, tekel ortağı kartel, tröst yöneticisi
Canımdan bir tabak
Al her sabah
Kan ve eziyetle yoğrulmuş yaşamımdan
Balla, yağla, yirmi çeşit peynirle kahvaltı yaparken
Her sabah masana koy
Kızarmış ekmeğine katık et
Karınla, çocuğunla, dostlarınla.

Hürdoğan Aydoğdu