Kimsesizliğe yelken açmışım bir bahar akşamında.
Açıldım derinliklere geçer belki diyerek.
Hayat son kozunu oynar en zor anlarımda.
Hiçliğe gidişime ağlarım bir köşeye sinerek.
Yaşamın cilvesi derler bu unutuluşun adına,
Derin derin düşünürüm sesimi duyan var mı ?
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim