Yaşamın Çilesi Şiiri - Raşit Evşen

YAŞAMIN ÇİLESİ
Kendimi unuttun yollara düştüm
Gözlerim etrafta,arar dururum
Ellerim dokunmazsa uzattığım yerde
Gözlerim dolar,çeker giderim
Gülen yüzlere açarım kollarımı
Gönlümün yorgunluğu döner dinçliğe,
Hasretimi giderir,bakınca doya,doya
Gerçek olur hayalim,gözlerimi siler giderim.
Hiç yalnız değilim ,varsa hayalim
Aklıma takılanı sorar dururum.
Çektiğim çileyi,düştüğüm durumu,
Ne dediğimi sormayın,söylenir dururum.
Çekilen dertlerdir yaşamın çilesi
Sabret çek diyorlar,alırsın meyvesini
İçindeki durumumun her zerresini
Düşüreni izleyip,gözler dururum.
Yollar dar geliyor,gittiğim yerlerde.
Sanki hepsi yabancı simalarını görsem de
Çilelerin ağırlığı,çökertmiş onları
Bakışıp kaldık,sanki tanıdık gibi.
Boynu bükük bekleyenim var benim
Gözlerini ayırmıyormuş yellibelenden
Sorup duruyormuş gelip,gidenden
Yılların hasretliği çıkmayınca gönlümüzden.
İhanetimiz olmaz bizim sevgimize
Yüzümüz olur mu bakmaya yüzlerimize?
Özümüz kaldıramaz öyle gidişleri,
Bugün ne isek öyle tanırız birbirimizi.
Bulursan böyle dost,kaybetmezsin asla
Verinceye kadar bedenini toprağa.
Geçerken gösterirler,parmakla yattığın yeri
Unutulmaz olursun;dert ortağı sırdaş,can yoldaşı.
24.03.2021".R.EVŞEN