Yaşamın Buz Olup Çatladığı An

bedenini alıp giderken dost
baktığında evreni yutan gözlerine
yaşam buz olur-........-
çözülür, çözülüverir
dostluklar ayrılık günleri ile kurulur
kurmuşken düzenini dünyam
bir deli boranla etlerim koparılır
ayağından girer sızı
yüreğine ulaşır
'güle güle git can'
anın yüreğimde yaşar
'gözden ıradıkça' gönülde daha da büyür
zamanla yarışır sevdalarımız

yaşamın cilvelerindendir gidişin
güneşi doğmayan sabahları vardır ayrılığın
kahkalarla gülerken nar çiçeği ağladığımız
sinsi, uyanık, acımasız

güz yaprağı yapar insanı
ayrılık
gözden ıradıkça yaşar, taze, canlı, onurlu
sinsileştikçe ayrılığa inat -hayali şiirleşir
git, gönlünce can
kalbim, beynim seninledir.