Yaşamın Bir Özeti Şiiri - Zehra Nuran Akkuş

Yaş ilerleyip evdeki şenlik azalınca
Hayatı geri saracak
Epeyce boş zamanlar başlıyor
Sorular koşturuyor beynimizde
Bir yalnızlık mı yoksa bir ferahlık mı
Bir süre kendimizi dinliyor
Neyin doğru neyin yanlışını arıyor
Zamanla buluyoruz sanırım
Sorgulanıyoruz kendimizce

Çok akıllı mıyız sandık çok mu özgürlükçü
Biraz fazlamı iyi çok mu hayalci
Bazen yükseklerden mi uçtuk
Kimi zaman yavaş, yoksa çok mu koştuk
Çok mu erteledik
Fazla korumacı mıydık
Bir şeylere çok mu takıldık
En can alıcı ön yargılarımız mı
Anları kaçırmak mı
Kucaklamalı mıydık

Aslında notlar bırakıp zamana
Görüyoruz ki;
Yaşamı biz şekillendiriyoruz
Hatıralar bizimle yürüyor
Sevdiklerimizi çok özlüyoruz
Bir yandan sa yeniden yeşeren ümitler
Bir teselli yüklüyor

Evin bir köşesinde radyom hep açık
Şarkılar benimle söylüyor
Sanki daha sık ağlatıyorlar
Anladım ki tadında kalmalı yalnızlık
Güzel dostlara kapı hep açık
Teklifsiz komşunun hu ben geldim
Kahve hazır mı seslenişleri
Sıcacık muhabbetlerle doyumsuz

Bir de bakarsın çıka gelir evlatlar
Çoluk çocuk çınlatır her yanı
Kim demiş ev dağıldı
Kıyıda köşede kalsın oyuncakları kokuları
Yoksa öksüz kalır ruhumuz

Velhasıl
Yaşam sevgiyle kutsal vefayla korunak
Gülümsemeyle hep iyi kalmak
Hep iyi bakmak