Kanatırken en sevdiklerimiz,
duyamazken bir güzel söz,
can çekişirken tüm umutlar,
yaşam denilen...yaşam mı sizce...
Hak edildi mi çekilen çile,
Sonu var mı ki acılarımın?
Ne zaman bitecek dert yürekte
yaşam...yaşam mı ki böyle?
Sabrımı sınayan kaderime inat
Gözlerde ölüm ve sonsuz işkence.
Geç oldu anladım ne kadar boş hayat
Yaşamın asıl adı ''ölümdü'' bende...
Kayıt Tarihi : 16.1.2008 13:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Üzerime çok fazla geliyorlar bu günlerde...herkes,herşey fazla fazla yakıyor canımı artık.Kalmadı ruhumun sitemkar gururu,onlar benim dostum çaresiz boyun eğiyorum yaşamın asıl adı bende bu... Sonu yok bu acıların...sonu yok
![Anıl Erkmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/16/yasamin-asil-adi.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)