Her yılın baharında
Bir şeyler sarar içimi
Ama ne bir sıkıntı ne de bir aşktır
Bu içimi saran,ruhumu okşayan garip his…
“Umut”tur onun adı
Ne bir soğana benzer ne de yarım bir ekmeğe,
Katığıdır o yaşamın
Onsuz yaşam imkansızlıktan da öte…
Nasıl ki bir ceylan hasretse dağlara
Köroğlu nasıl hasretse Ayvaz’ına
Yaşam da öylesine hasrettir umuda
Öylesine hasret, öylesine sevdalı…
Dedim ya! Her yılın baharında
Bir şeyler sarar içimi
Baharlar umutları getirir
Umutlar baharları.
Nasıl ki bir ozan sevdalıysa sazına
Ya da Aslı nasıl yapamıyorsa Kerem’siz
Yaşam da yapamıyor umutsuz
Umut da yaşamsız.
Umut ki bir yumruk bileğimde
Direncim olmuş
Umut ki bir ateş topu yüreğimde
Sevdam olmuş
Umut ki bir ezgi dilimde
Baharın türküsü olmuş
“Umut” bir özgürlük dostum,
Yaşamın adı olmuş…
Kayıt Tarihi : 20.3.2005 20:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!