Şafaknur Yalçın - Yaşamın Acı Yüzü.... Ş ...

YAŞAMIN ACI YÜZÜ
Merhaba sevgili dostlarım, Bu yazımla belki sizi biraz üzeceğim ama, özellikle de gençlerimizin dikkatini çekmek isterim.
Neden hep güzel ve en tatlı yanını görmek isteriz hayatın? Şu fani dünyada polyannacılık oynamayı mı seviyoruz yoksa? Acı yüzünü görmemezlikten gelerek kaçmak daha kolay değil mi? Yüreğimizin acımasından mı korkuyoruz? Kimbilir,bir düşünmek gerek…. Bugün hava çok güzeldi ve dersim bittikten sonra eve yürüyerek gelmeyi tercih ettim.Güzel bir bahar günü,doğa canlanıyor,ağaçlar meyve doğurmaya hazırlanıyorken,gökkuşağı gibi açan çiçekler evleri,yolları süslüyor ve doyumsuz kokularını bize sunuyorlar. Ne kadar güzel değil mi? Evet bende böyle hissederek yürürken,kulaklarımda okunan sâlâ sesini duyarken,bir çöp kutusunun yanında geceler gibi siyah,üzerinde renkleri solmuş birkaç çiçek deseni olan,rastgele oracığa fırlatılıp,kapı dışarı edilmiş bir yer döşeği dikkatimi çekti.Bir kaç parçası üzerinde,diğerleri sokağı kaplayan yırtık ve yamalı giysiler ve ters yüz olarak yerlerde sürünen,eskimiş birkaç çift erkek pabuçları…Yanı başındaki yırtık pırtık bir poşette de,renkleri bile değişmiş,kirli iç çamaşırları…
Bir an durdum,içim burkulurken,elimde olmadan gözlerimde doldu.Sanırım bunlar o an sâlâsı verilen ve ebedi istirahatına yolcu edilecek olan amcaya ait olmalıydılar.Daha bedeni soğumadan,toprağa bile konulmadan,sokaklarda yerini almıştı ondan geride kalanlar…yattığı yatağın rengi onun son günlerini gece gibi yaşadığını yada yaşatıldığını gösteriyordu. Kim bilir ne gözyaşlarıyla karışık anılarının nemi vardı o yatakta.Oğlumuydu,kızımıydı bilmem,onu daha ölmeden karanlığa mahkum eden ve daha babaları mahallesinden bile ayrılmadan ona ait olanları,anılarıyla beraber sokağa atanlar...Ama unuttukları bir şey vardı ki bugün aldıkları her nefesi onlara canından can,kanından kan katan babalarına borçluydular…Arkasından dökülen bir kaç damla timsah gözyaşları,usulen okutulan bir sâlâ acaba onların da aynı akıbeti yaşama gerçeğini değiştirebilecek miydi? Kim bilir…Ama bildiğim bir şey varsa ölen amcamız şimdi daha huzurludur.O ve onun gibilere Allahtan rahmet ve mekânlarının cennet olmasını dilerken,biz hâlâ ana ve babalarımız sayesinde nefes alabilenlerin de biraz olsun merhamete gelmelerini diliyorum.
Tatlısıyla,acısıyla hayat bizimdir dostlar,ne olur unutmayalım… Hep sevgiyle