Yaşamın Acemisi - Garib Çoban
Çok farklı meselelere açılmasına, barındırdığı mana temalarına rağmen çok yalnız insan.
Sade bir hikayesi var kabire girince.
Her yerde kendini aramaktan kaçışlarla.
Bu kısa hayat romanında, yakalandığı hastalık nedeniyle üç aylık ömrü kaldığını öğrenen bir insanın hezeyanları gibi.
O muhteşem hayatınız gönül meselesi değilse hiçdiniz, sevgim üzerse dünler sana kalsın.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Dünyadan ayrıldıktan sonra seni bilenler, bıraktığın iyiliklerle, güzelliklerle anacaklardır. Sen hala kazanmaya devam edeceksin. Yüreğine sağlık.
Ustalaşana kadar sanırım,
Her şey bitmiş oluyor!
Kaybederken kazanır oysa insan,
Vazgeçerek peşine takar
İnanılmaz bir "sofra" beklemektedir kendisini
Yere göğe sığdıramayan
Ama o görmez!
"Ahretlik" deriz ya,
O da lazım,
Sadakatin mükafatı, vazgeçmenin, tok gözlülüğün...
İlginçti,
Tebrikler Engin Bey...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta