Yaşamı Tatmayan Nefisler

Farklı bir yorgunluk yayıyordu bedenime
Attığım her adım.
Hava soğuktu;
Sen üşüme diye kalbime gazete kağıtları sardım.
Yalnızca aç sokak kedileri vardı
Yaşadığına inandığım.
Ölmüştü insanlık…
Verdim tüm sevgimi kedilerden birine,
Ağladım…

Yürüdüm...
Yürüdüm gece boyunca.
Tek bir insan aradım ıslak kaldırımlarda.
Çok gördüm düşünür, konuşur ama insan değil.
Anladım,
İnsanlık düşünme ve lisan değil.

Çok çetin bir çelişki bu;
Hava soğuk, içim yanıyor.
“Yaşam”ı bazıları
“Ölüm”ü, her nefis tadıyor.

Tahsin Bağcıvan
01.05.12