Yaşamı Sevdim Seninle Şiiri - Nigar Erko ...

Sen susardın, gözlerin konuşurdu gizliden gizliye
Ezik bir yanı vardı gülüşünün bile
Kilitlerdin yüreğini, acıların hapis kalırdı bir yerlerinde
Utanır mıydın bilmem sevdiğini söylemeye?

Gök kubbe masmaviydi, yüzen bulutlar beyaz
Mevsim; seninle doğduğum o sıcak yaz
Seni sevmiştim ben, seni seçmişti yüreğim
Yazım senmişsin, senmişsin beklediğim

Sen bilmezsin, ben kışları giyindim baharımda gövdeme
Zırhımı kuşandım, aldığım her darbede
Bastığım yollar nasıl kaldırdı bilmem acılarımı
Gözyaşımı geceye saklardım, kanardım inceden inceye

Meçhulün yolcusu, bilinmezliğiydim yaşamın
Avuçlarım hep terli, tetikteydi uykularım her daim
Gözlerimde korku, yaşamın kıyısında nefeslerim
Ah! Bilmezsin sen, geçmişimde kaybolup gitti heveslerim

Hiç sabah olmazdı yürüdüğüm bulvarlarda
Yolumu, yönümü kaybetmişken bir pusula
Gözlerime bir ışık, çakılmışken karanlığa
Bir umut, bir yaşam, bir nefes
Gecikmedin, sen geldin susuzluğumda

Sen bendin, beni gördüm derinden bakan gözlerinde
Saçaklardan süzülen damlalar gibi dokundun yüreğime
Bir yaşamak geldi içimden bilemezsin
Kanayan yanımı unutturdu, senin her gelişin...

Seni görünce bir türkü çalınır oldu kulağımda
Dudağımda, yüzümde engel olamadığım bir tebessüm
Vazgeçmişken benden, vazgeçilir miydi senden?
Çorak toprak vazgeçer miydi coşkun bir selden?

Çırılçıplak uzanırdı gece sokağıma
Akrep ve yelkovan eşlik ederdi yalnızlığıma
Şimdi çağlar durursun göğsümün damarlarında
Çarpar durursun meltemler gibi serin serin alnıma

Yalnızlığı giyinmiş duvarlar üşümekteydi bu evde
Eşyalarda bir sarhoşluk, bir dağınıklık her köşede
Perdeler hep kapalı, tozlu pencerelerde bir öksüzlük
Sen geldin, ben seni aramışım meğer meçhullerde
Sen geldin, seni sevdim, yaşamı sevdim her gelişinde...

Eylül 2007