Yaşamı Kendi Saksında Yok Oluşa Yatırma

Adını bilmeyen ağaç gibisin kardeşim!
Amaçsız göğe yükselişinden belli! kuruyacaksın erkenden!
Susar durursun kış gününe,su neyine; donacaksın!
Yaprakların pörsümüş,gövden kurumuş,içi boş beyin gibi köklerin!
Hangi toprak kabul eder edepsizce yeşermeni?
Adını bilmeyen ağaç gibisin kardeşim!
Balta bekleyen mahkum…
Hayat suyuna küsmüş kök alıcıların,
E be kardeşim! Etraftaki yeşillik de mi umurunda değil!
Ya arıların bala hasreti,olmadı kelebeğin yaşam uçuşu,
Çocukların neşe yiyen bakışı!
Biliyorum! Hiç biri kendi yalnızlığında yaşama bencilliğin değerinde değil!
E be kardeşim!
Sen yaşamı kendi saksında yok oluşa yatırdıysan,
Orman kardeşliğinden kaçtıysan,
Tuzu,minerali,suyu kendine sakladıysan,
İnsan olamayıp!
Ağaç kaldıysan,
Suç bende mi be kardeşim1! ! ! !