Yaşamda ancak yüksek bir fikir ve ulaşılmazlıkla kendine ulaşabilir insan.
Çünkü insan yüce bir o kadar derin, dipsiz ve bucaksızdır.
Her ne kadar zemine bağlı olsada varlık, varlık bir o kadar bağımsızdır.
Yüce bir düşünceyle özgürlük doğar,özgürlük ile ruh yücelir.
İnsan yaşarken kendi ruhuna dokunduysa eğer, yaşam artık başka bir diyardan izlemek gibidir kendini.
...Uçurumun en kenarında açan bir çiçek duyuşuna iklimsiz kalır artık.
Yüksek fikirler değil, o fikirlere varmadan önceki yaşadıklarıdır asıl insanı yücelten.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta