Yaşamdan Yana Şiiri - Midayet Kara

Yıllar gelip geçti, derdim tükenmez
Deme dert üstüne, dertler eklenmez
Versem bu yükümü, kimse yüklenmez
İçim kan ağlıyor, yaşamdan yana

Bu yalan dünyada, derdim bitmiyor
Gam yüklü kervanım, yolda gitmiyor
Virandır ocağım, duman tütmüyor
İçim kan ağlıyor, yaşamdan yana

Bu derdime bir çare bul, ya nebi
Dertler yığıldı, ulu dağlar gibi
Bir kuyuya düştüm, derindir dibi
İçim kan ağlıyor, yaşamdan yana

Değme zalim felek, ahu zarıma
Terk ettiler, kimse gelmez yanıma
Göz diktiler, dünyadaki varıma
İçim kan ağlıyor, yaşamdan yana

Çekerim çekerim, dertlerim bitmez
Dünyada işlerim, yolunda gitmez
Bunca çektiğime, bir ömür yetmez
İçim kan ağlıyor, yaşamdan yana

İnan kimseye, yan gözle bakmadım
Boş yere aşk ateşini, yakmadım
Bu dünyada hatır gönül, yıkmadım
İçim kan ağlıyor, yaşamdan yana

Onca derde, kimse olmuyor mâni
Dünya bir handır, insanlarsa fani
Ekmeye muhtacız, mutluluk hani
İçim kan ağlıyor, yaşamdan yana

Ne yaparsam bilki, batıyor göze
Hata büyük ise, gelinmez yüze
Ben ölürsem eyer, gelecek güze
İçim kan ağlıyor, yaşamdan yana

Günlerim geçiyor, yürüyor kervan
Kalmadı artık, dizlerimde derman
Yüce Rabbimizden, çıkmışsa ferman
İçim kan ağlıyor, yaşamdan yana
(1411) Eylül 2021