Yaşamdan Payı Eksiltilmiş Çocuklardık

Yaşamdan payı eksiltilmiş çocuklardık
Elimize ne geçse daha iyisini arzulayamaz
Bize sunulanı sorgulayamazdık

Hayat merhametsiz bir gestapoydu sanki
Ne vakit kendimiz olmaya kalksak
Ufkumuzu aşan bir suçlamayla tevkif etti

Karanlıkta boğulmuş mutsuz çocuklardık
Fakat yaşadıklarımız sanki bunlar değilmiş gibi
İçimizdeki taze yaşam sevinciyle parıldardık

İkircikli bir uzayda salınır
Sarkacın biriyle işkence görüp
Diğeriyle tutunmaya çalışırdık

Mosmor olmuş etletimizle
Kalbinizin incelmiş zarına kulağımızı dayar
Uğultularımızdan yeni bir koza yaratırdık

Sevmeyenlere güvenmeyi öğrenemmiştik
Sevdiklerimiz de güvenilir olmayı
Karanlığı yırtmaya kalkan gögelerdik

Gecenin zifiriliğinde siyah ipi arıyor gibiydik
Üstüne un serpmek için
Hayat, bize niçin merhamet etmedin