Yaşamdan payı eksiltilmiş çocuklardık
Elimize ne geçse daha iyisini arzulayamaz
Bize sunulanı sorgulayamazdık
Hayat merhametsiz bir gestapoydu sanki
Ne vakit kendimiz olmaya kalksak
Ufkumuzu aşan bir suçlamayla tevkif etti
Karanlıkta boğulmuş mutsuz çocuklardık
Fakat yaşadıklarımız sanki bunlar değilmiş gibi
İçimizdeki taze yaşam sevinciyle parıldardık
İkircikli bir uzayda salınır
Sarkacın biriyle işkence görüp
Diğeriyle tutunmaya çalışırdık
Mosmor olmuş etletimizle
Kalbinizin incelmiş zarına kulağımızı dayar
Uğultularımızdan yeni bir koza yaratırdık
Sevmeyenlere güvenmeyi öğrenemmiştik
Sevdiklerimiz de güvenilir olmayı
Karanlığı yırtmaya kalkan gögelerdik
Gecenin zifiriliğinde siyah ipi arıyor gibiydik
Üstüne un serpmek için
Hayat, bize niçin merhamet etmedin
Kayıt Tarihi : 21.4.2020 22:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"UMUDUN VE UMUTSUZLUĞUN ÖTESİNDE" KİTABIMDAN

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!