Gün ışığından habersiz,
Bir tohumken karanlıkta,
Kırıp kabuğumu bir gün,
Merhaba demişim hayata.
Önce ürkek ve kararsız,
Sonra;
daha emin ve güvenli,
Boy vermeye başlamışım...
Bir de bakmışım ki,
Fidanken bir ağaç olmuşum.
serpilip boy vermişim,
Güneşe ulaşmak istercesine...
Sonra;
Baharda dal dal yaprak,
Renk renk çiçek olmuşum.
Derken; mevsim yaz..
Meyve vermişim iki tane.
Güzeller güzeli.
Onları,
Saklamışım koparmasınlar diye
Yapraklarımın arasında...
Gelmiş sonra güz...
Umutla açtığım yapraklar,
Gazel olmuş yerlerde.
Canımdan kıymetli meyvelerim
Yabanellerde...
Derken, mevsim kış,
Canlılığım yok olmuş.
Çirkin, kuru bir ağaç olmuşum.
Göl bile
suyunu ayna yapmamış artık bana.
Hava günden güne soğumuş,
başıma karlar yağmış bulut bulut.
Arkamı dönüp gün ışığına
Karanlığa yol almaya başlamışım
Yalnız ve yorgun;
Bir daha görmemecesine
Aydınlığı..,
Kayıt Tarihi : 7.1.2011 01:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiir akışı vede okunuşu
okyucusunu yormayan
oldukca etkileyici bir paylaşım olmuş
başarılayın devamını dilerim
...............................
başlarmış derler ya..Herşeye rağmen yaşama sarılmalı bence..*
* 10 Antoloji Yıldızı *
SANKİ ÖKSÜZLÜĞÜ ŞARKILARA YÜKLEMİŞ...
GÜZ KIRAĞISI AKŞAMLAR DA DÜŞÜK OMUZLAR,
YALNIZLIĞA YALPALIYOR BAKIŞLAR VE BİR MEVSİM ARAYIŞINDA YAŞAMAK GERİYE KALAN SEDECE KURU BAKIŞLAR...MUSTAFA YILMAZ
TÜM YORUMLAR (4)