Yaşamda Ölüm Şiiri - Ziya Salihoğlu

KISIM I:
YAŞAMDA ÖLÜM;

30 yaşında ölmek öyle zordur ki
Hele kendini önemli biri sanırken
Ve yaşamak istediğin o kadar çok şey varken

Hiç bitmeyecek sandığın herşey biter

Farkında olmadan
İçini kemiren hastalık
Kötü bir kabus gibi
Üstüne çöker

Kendini tanıyamazsın
Öylesine zayıflarsın
Gözlerin,
Şakakların
Avurtların,
Hepsi sanki kaybolur

Günün birinde sana bakanların
Senden bıktıklarının farkına varırsın
Keşke ölse dediklerini duyduğunda
Ölümden de kötüdür bu

Zaman zaman arkadaşların gelir
Gidişleri kötü
Hatırlattıkları
Geçmişin
Parçalar halinde seni götürürler

Ve hastalığının son zamanları
Ziyaretler seyrekleştiğinde
Ölmesende
Onların gözünde
Öldüğünü anlarsın

Ve bu haline rağmen yaşarsın
Ve bu haline rağmen hala yaşamak istersin
Ve bu isteğine sen bile şaşarsın
Ölmek hala ulaşılmayacak uzaklarda kıyı gibi gelir sana
Bir umut.......
Bu umut hiç tükenmez

Sevdiğin kız gelir
İyileşeceksin der
Oda inanmaz ama söylediğine

30 yaşta ölmek haksızlık dersin
Ve inan 30 yaşında ölmek, çok ama çok zordur

II KISIM; ÖLÜMDE YAŞAM

Ve yağmurlu bir günde öldüm
Sakince
Hiç korkmadan
Usulca

Gökler ağlıyor dedim ölümüme
Belkide
Basit bir yağmurdu

Üzerime atılan toprağın
Nemli tuhaf kokusunu soludum
Bedenimin yavaşça eridiğini hissediyordum
Yavaşça toprağa karışıyordum
Ve evet yaratıldığım toprak sana geri dönmüştüm

Yaşadığım yılları düşündüm uzun süre
Hatırlamaya çalışıyordum ama bir türlü hatırlayamıyordum
Yüreğimdeki derin sızı nedendi
Acaba doğru yaşanmış bir yaşammıydı benimki
Çok kısamıydı
Yada yeterince uzun
Nasıl değerlenmiştim onu
Sorumsuzca savurmuşmu
Neyi? .....
Neden? .......
Haketmiş yada harcanmış mı?
Ne? .....NE …Ne?

Kafan iyice karışmıştı....
Ve.....Bugün o geldi
O, O, O,
Bir tanem
Biricik aşkım,
Kraliçem
Gözyaşlarına boğulmuş
Gözyaşını saklamak için bir sebebi yoktu artık

Süzülen gözyaşları
Mezarıma döküldü,
Oradan eriyen bedenime karıştı
İnanılmaz bir sıcaklık.........
Ve huzur......
Tüm düşünceler uzaklaştı
Silikleşti ve kayboldu

Onun aşkı herşeyi sayesinde herşeyi yenmiştik.......

Onun gözyaşında
Biraz masumiyet vardı,
Biraz kıskançlık
Biraz mantık
Ve bolca sevgi......
Öylesine çokki......

Artık mezarımda rahatça uyuyabilirdim

7 Şubat 2000
Ziya Salihoğlu