Doğarken gülmek vardır,
ölürken ağlamak olduğu gibi.
Gidip de dönmemek vardır,
dönüp de görmemek olduğu gibi.
Bazen kuş gibi uçarız göklerde,
bir hayat buluruz zararsız gülücüklerde.
Bazen mahzun bir kuş gibi görünürüz,
yeri gelir de hırçınlaşır sevgiden süzülürüz.
Hep didiniriz, misafir olduğumuzu unutmuş gibi.
Değerini ancak ölünce anlarız, yaşarken yokmuş gibi.
Kimi zaman dev aynasında görürüz kendimizi, dünyanın tapusunu almış gibi.
Kimi zaman dört duvar arasında hissederiz, hapis yatmış gibi.
İşte hayat böyle gelip geçici hayaldir,
acı tatlı anıları olsa da.
Yaşamayı tanıyan dostluğa önem verir,
zamanın elinde tutsak kalsa da.
2000/Osmancık
Sadık DoğanKayıt Tarihi : 12.6.2005 17:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sadık Doğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/06/12/yasamayi-taniyalim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!