Yaşamayı seviyorum.
Kaybettiğim sevdiklerim
boğazımı yaksada
acıların acısı biber gibi,
yaşamın bir tadı oldu artık.
Gönül gözüm görüyor onları.
Konuştuklarımı duyuyor
anılarımdaki gülümsemeleriyle
cevap veriyorlar bana.
Kendimle barışığım artık.
Halâ bir kadeh içkiyi
onların şerefine içebiliyorum...
Hiç bir sevdiğime
Seni seviyorum diyemediğim olmadı.
Dilimden çıkaramadıklarımı
içimden yüzlerine karşı haykırdım.
Hayıflanmadığım bir şey yok
desem yalan olur.
Sevgimi, umutlarımı, onurumu
insanlığımı kaybetmedikçe
KAYBETTİM dersem
en başta,
Yaşamak güzel şey kardeşim
diyen ustaya ayıp olur.
Kayıt Tarihi : 17.8.2011 19:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!