Yaşamak, adı üzerinde.
Yaş dediğin ne ki?
Tutsak, zaman denen kralın ellerinde.
Yine de yaşamak…
Peşinden koş, dolaş, savaş.
Öyle olsun ki
Uzaklaştığın an yaklaş.
Sonu olmayan çizgiymiş hayat.
Yakala ucundan, bağlan ona.
Bir sarmaşığın duvarı sardığı gibi;
Bir arının çiçeğe,
Bir çiçeğin kadına,
Bir kadının annelik duygusuna bağlandığı gibi...
Bir ananın evlada,
Bir evladın anaya
Hayranlığı gibi…
Tut ucundan, bırakma, bağlan hayata!
Yaşama bağlanmak hiç de zor değil,
Bunu inkâr edecek sanki ne var?
Başka bir şey yapmaya gerek yok;
Seviyorsan hayatı,
Hayatın seni sevdiği kadar.
Kayıt Tarihi : 21.8.2010 15:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!