Yaşamayı Özlüyorum Şiiri - Tezcan Bilgiç

Darmadağınığız hepimiz
Parçalarımız farklı yerde
Kayıp, eksik...
Gidenlerden bomboş...
Ama hep farklı birilerini aradık
Doldurmak için o boşlukları
Olmadı
Kimisi küçük geldi
Dolmayacak boşluklar kaldı
Kimisi büyük geldi
Sıktı, parçaladı
Aslında kimse dolduramazdı o boşlukları
Gidenler dışında
Ama kimse uğraşmasın doldurmaya
Kimse kimsenin boşluğunu doldurmasın
Uzay gibi olalım
Bomboş...
Sonsuz...
Bilinmez...
Doldurulmayan boşluklarla
Hayat sürmeye çalışalım...
N'olur dünya
Sen durma bari
Dön
Zaten yorgunum sen dön dünya
Giden kimse dönmedi, dönmesin...
Ama sen dön dünya
Belki yaklaşırız o zaman ecele
Tabi geldiğinde ecel,
Bulabilirse alacak can...
Gittiğinden beri sahip değilim bir cana
Yarım yamalak sadece hayatlar
Şimdi yine hayalin karşımda
Ama dur yaklaşma!
Çok yalnızım,
Sarılmayalım,
Kaybolursun yokluğumda...
Tutma ellerimi,
Yapma!
Dizeli ellerim bulaşmasın sana...
Bakma gözlerime bu defa,
Kaldırma başını!
Akmasın gözlerimdeki mısralar,
O güzel hasret dolu gözlere...
Kaybol bugün bundan sonra
Hatıran bile kalmasın yanımda
Ben yalnızlığımla bir başıma
Yaşamayı özlüyorum,
Boylu boyunca...