Yaşamayı Özlemişim Şiiri - İsmail Güçtaş

İçime çekiyorum kokusunu mahallemin,
Ne kadar da özlemişim,
Yağmur yağarken çinko damlı evde uyumayı,
Sabah kalkınca,
Gökkuşağından renk tutmayı...
En çok yeşili severim.

Çamuru özlemişim cimil çamuru,
türlü şekiller yapardım ruhumca...
Araba yapardım, tabanca yapardım,
At yapardım, koşacak gibi at...
Koşmayı özlemişim,
Düşmeyi özlemişim.

Düşünce, biraz da annem duysun diye ağlardım.
Dayanamaz, ağlardı benimle,
Ağlamayı özlemişim.
Üç kuruş kazanacağım diye,
Gelin arabasının önüne,
Tel bağlamayı özlemişim.
Büyüklerimin önünde,
El bağlamayı özlemişim.
Velhasıl, yaşamayı özlemişim...