Yaşamayı özledim; nankörsüz,hainsiz,
bedelsiz.
Tutabildiğim kadar...
Vurulduğum kadar...
Yorulduğum kadar...
Savaşmaya mecbur ettikleri kadar...
Su,hava,ekmek; hepsi yaşam demek.
Onlar kadar özledim.
Bitmeyen hiddet...
Kimi zerre olur kimi heybet.
Yoldaş bu nasıl özlem bu nasıl hasret.
Kayıt Tarihi : 17.9.2007 22:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama yaşamda güzel-çirkin, iyi-kötü hep iç içedir biri olmadan diğeri anlam taşımaz
hayatı bir bütün olarak kucaklayıp sadece kendimiz olalım kimseye benzemeden
yaşamayı özledim başlıklı şiirlerinizin hepsi güzeldi
sevgiler
üstadım
ahmed arifin bir şiiri vardı bildiğiniz üzre
yeniden yaratıcam dünyayı
hayınsız yalansız ve fukarasız diye
bu dünya yaratılmayı bekliyor
ve bu dünyayı çizen 15. yüzyıl filozofu thomas more
ve ütopyasına bağlı kalmalıyız
bu ütopyaya en yakın sistem de beğensenizde beğenmesenizde sosyalizmdir
saygılarımla
hoşçakalın...
TÜM YORUMLAR (3)