Yaşamayı özledim yangınlar arasında.
Bulutlar içinde...
Kurşun yağmurlarında...
Özlemime gülme benim.
Başım eğilmesin diye hayat eğildi.
Bir pencere çıktı karşıma; o da hayat değildi.
Yıkıntılar arasında yaşamayı kim ister.
Kim ister yol etmeyi yüce dağları.
Deftersiz kalmışım orman içinde.
Keşke beynimin içinde bir makina olsa.
Ne var ne yok söylese.
Ben anlatamıyorum.
Kayıt Tarihi : 19.9.2007 01:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!