Benim buyudugum bahcede
sadece hüzün gülleri yetisiyordu
onlarla beraber topragi delmis
güne merhaba demis
onlarla aglamis, gülmüs
gözyasimi ekmegime katik etmisim,
mutlulugun tarifi nedir
nasil mutlu olunur
yazilmis, cizilmisleri
uzaktan okumus seyretmisim
Zoraki mutluluk rolünü ustlenmis
ve yillarca yüzümdeki sahte
mutluluk maskesiyle
dolasmayi becermisim..
Yani,hayatin oyununu,
zorda olsa kavramisim
Yinede zamaninda önce
solmamayi becermisim
az seymidir bu…?
Yasamisim yillara hesap vermeden
taviz vermeden, boyun egmeden,
yasamak sanatini ögrenmisim.
Hayat, acilarina ragmen
yinede yasamaya degermis
bunu kabullenmisim.
Kayıt Tarihi : 21.3.2019 16:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!