Yaşamayı bilemedim, geçtim hayat yolundan
Zor bela yürümeye çalıştım yavaş adımlarla
Yaşamım, sanki her yeri karanlık bir zindan
Hasret kalmışım tepemde beliren aydınlığa
İsyan edemezdim kaderime, bilirdim
Bu yaşam, bu can benimdir
Bir gün, aydınlıkla yeniden belirdim
Yıkılmışlığın ortasında, yeniden dirildim.
Doğrusunu, yanlışını ayırt edememişim
Mesken sokaklarda sürdürdüğüm hayatımın
Gönlümü yanlış insanlara vermişim
Unutmuşum varlığını, bana değer veren insanların
Kayıt Tarihi : 1.5.2020 23:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!