Biz köylü çocuğuyuz anlamayız şehirden
kasabamız şirindir kent denilen o yerden
Tahtalı köprümüzden geçer idik nehirden
Mutlu mesut yaşardık kendi toprağımızda.
Tecrübeli olana güvenirdik yaşından,
Yapmamız gerekeni anlatırdı başından
Bu yüzden ayrılmazdık büyüklerin peşinden
İşimize koşardık kendi toprağımızda.
Omuz omuza verip başlardık imeceye
Bitirirdik hemen de kalmazdık hiç geceye
Sevgi saygı olunca değişmezdi seciye
Zorlukları aşardık kendi toprağımızda.
El ele tutunuruz birlik beraberlikle
Mutluluk duruyorken olur mu kibir ile
Küskünler barışırdı buluşunca dirlikle
Bayramlarda coşardık kendi toprağımızda.
Kardeş gibi geçindik yıllar yılı burada
Severek sevilerek geçti ömür arada
Doyamadım köyüme yaşlanmak var sırada
Yaşamayı başardık kendi toprağımızda.
İlyas Baltacı (Polat Tek)
14 Eylül 2016
Kayıt Tarihi : 14.9.2016 02:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!