Yaşamaya kalmadı vakit Şiiri - Cabbar Turan

Kal demeye, kalmadı vakit.
Öldürmeye teşebbüstü gidişin.
Kalan yaralı bir aşk ,
Ve gömülmeye hazır ceseti,
Defin etmeye, bırakmadın vakit.

Kimseye, bırakmadın gitmeyi
Kefenledim sımsıkı terketmeyi
Ölüm döşeğinde beklemeyi,
Gelmeyecek olan için
Çok oyaladım ölüm meleğini

Görünmeyende, hüzün zulası
Ardında kal kapıların
Girme sakın mahzenime!
Dağınık ortalık, alevlenir.

Zaman asi ve hırçın bir rüzgar.
Seni öldürmeye yeltenir bende .
Ölüm döşeğindeyim.
Sana zorladığım son nefeslerim.
Ne olur çal kapımı
Yaşamaya kalmadı vakit …