Yaşamaya Hasret Şiiri - Hikmet Karakuş

Toprak damlarda büyüdük,
Tahta sedirlerin üstünde
soğuktan morarırdı dudaklarımız,
Pencerelerin önünde seyrederdik
kardan adamı
taptaze yeşerirdi
beyazlar arasında umutlarımız,

Hep çamurlu yollarda yürüdük
yoğurduk yarınlarımızı
oyuncaklarımızda,
Ellerimiz yüzümüz sert
dağlar gibi,
İnsanca yaşamaya hasret
sefiller gibi,
Şehirler hep sevdamızdı
pembe düşler içinde
yol görünürdü bize.

(İst.1979)