Yaşamaya Çalışaçagım Şiiri - Hakverdi Erşan

Zor geleçek ayrılmak
Sevipte kopamadıklarımdan
Söz verdim kendi kendime
Üzülmeyeceğim
İç geçirmeyeçeğim
Kafama bile takmayacağım
Monoton hayatımı yaşayacağım

Gideçeğim buralardan
Çoluk çocuk yükleyeçeğim göçü
Güneşin doğdugu yöne
Buğdayın arpanın hasadını
Tertemiz havasını soluyaçağım
Zeytin fıstık ağaçlarının
Taze sütü yoğurdu yumurtayı
Eksik etmeyeçeğim soframdan
Sac ekmeğine dürüm saraçağım
Domates peynir taze soğanı
Güneşte kararan yüzlerle
Tarlada nasırlaşmış ellerle
Tokalaşaçağım

Sohbetler edeçeğim
Şimdiye kadar hasret çektiklerimin
Doya doya acısını çıkaraçağım
Büyük kentde özleyipde
Yapamadıklarımın
Uçuraçağım özlem kuşlarını
Bir bir toprak damlı evlere
Sırt üstü yatağımda
Dam başında gökyüzünü
Hayranlıkla seyredeçeğim
Yıldızları samanyolunu
Uyuya kalaçağım
Güneşin ilk ışıklarıyla
Mutlu uyanaçağım
Yaşamaya insan gibi
Yaşamaya çalışaçağım