Yaşamanın Manası-Şehirlerin Anası İstanbul

İçimde yanan ateş,ateşi söndüren su,
Yaşamak denen şeyin manasısın İstanbul.
Bil cümle şehirlerin sevilmede korkusu,
Sen ki tüm şehirlerin anasısın İstanbul.

Yedi tepe,bir boğaz,Allah'ım bu ne ahenk?
Altın boynuzlu Haliç,yerlerde İrem'e denk,
Sende bir başka güzel,hayat sende rengarenk,
Sen ömür denen şeyin manasısın İstanbul.
Sen ki tüm şehirlerin anasısın İstanbul.

Sen, Peygamber müjdesi,sen ki ulvi bir belde,
Sen,eskimeyen şarkı,Şark'ı özleyen dilde,
Sen,cennet kokususun,rahmet kokan her gülde,
Sen,yaşam denen şeyin manasısın İstanbul.
Sen ki tüm şehirlerin anasısın İstanbul.

Sen şairlere ilham,sen ressamlara duruş,
Kutsallıkla dolusun,arasam karış karış,
Sen maddiyattan kaçış,maneviyata varış,
Sen ömür denen şeyin manasısın İstanbul.
Sen ki tüm şehirlerin anasısın İstanbul.

Senin sevdan gönülde kılıçtan daha keskin,
Yenilerden de yeni,senin en eski eskin,
Neden mahzun durursun,bakarsın küskün küskün?
Sen Sultan Fatih Han'ın duasısın İstanbul.
Allah'a inananın kavgasısın İstanbul.

Sen ki bir başka güzel baharla,yazla,kışla,
Sen ki bir gelin kızsın,süslü ulvi nakışla,
Layıkıyla sevmedik,n'olur bizi bağışla,
Şehirlerin Sultanı,nazlı yarim İstanbul.
Tek bir şey de deseler,seni derim İstanbul.

Geçmişe özlem duyan,kahır dolu İstanbul,
Özünden koparılmış,zehir dolu İstanbul,
Ey şehrinin içinde şehir dolu İstanbul,
Yine de sana meftun,seni tanıyan her kul,
Üstad da demişti ya,gel manayı burda bul.